Elisa Augustin maakt als verpleegkundige in het VUmc heel wat mee. Op de afdeling Acute Opname waar ze werkt, belanden patiënten van de Spoedeisende Hulp. Het gaat dus soms om leven en dood. In die hectiek blijft Elisa een baken van rust. Op het Hilfertsheem was dat wel anders: toen vreesde ze voor alle toetsen en examens. Elisa’s mentor liet haar meer in zichzelf geloven.
“Het werk in dit ziekenhuis vind ik superleuk. Op onze verpleegafdeling komen veel vakgebieden samen, zoals chirurgie, maag- , darm- en leverziekte en hematologie. Er valt dus veel te leren. Wij halen onze patiënten op bij de Spoedeisende Hulp. We zien bijvoorbeeld ouderen die onwel geworden zijn, mensen met steekwonden en bouwvakkers die een ongeluk op het werk hadden. Wij zorgen dat hun toestand stabiel is en dat ze alle zorg krijgen die ze nodig hebben.”
Later op de ambulance
“In het VUmc heb ik een afwisselend werkrooster met dagdiensten, avonddiensten en nachtdiensten. Overdag praat je vooral met artsen over behandelingen, in de avond nemen we de meeste patiënten op en ’s nachts is het wat rustiger. Als er geen acute opnamen zijn tenminste. Zo’n onregelmatig rooster maakt het werk divers en het verdient ook lekker natuurlijk. Bij opnames kan het er heftig aan toe gaan, maar gek genoeg weet ik dan altijd de rust te bewaren. Mijn uiteindelijke droom is om later als verpleegkundige op de ambulance te werken: nog dichter bij het vuur. Om daar te komen, start ik binnenkort met de opleiding Verpleegkunde AOA: Acute Opname Afdeling. Vorig jaar heb ik al de algemene opleiding Verpleegkunde afgerond.”
Goed naar me geluisterd
“Dat ik verpleegkundige ben geworden, zal niemand verbazen. Ik ben een zorgzaam type en op het Hilfertsheem College koos ik voor Zorg en Welzijn. Vooral biologie vond ik leuk. Ik kwam vanuit Diemen naar Hilversum omdat een vriendinnetje uit de buurt naar het Hilfertsheem ging. Daar heb ik zeker geen spijt van. Vooral de twee laatste jaren waren leuk. In de derde kreeg ik mevrouw Oggel als mentor en zij begreep mij heel goed. En ze zag dat ik worstelde met alle toetsen en examens. Daar was ik steeds heel zenuwachtig voor en ik dacht echt dat ik ze nooit zou halen. Samen met mijnheer De Groot van biologie heeft mevrouw Oggel goed naar me geluisterd en veel met me gepraat. Zij gaven me het zelfvertrouwen dat ik nodig had.”
“We zitten nog steeds in een appgroep”
Hecht en gezellig
“Het was een geweldige tijd toen. In de pauzes hielp ik kantinejuf Simone achter de balie met het verkopen van broodjes en drankjes. Samen met een vriendin. Dat deden we niet eens voor het gratis broodje, maar puur omdat we er zo veel lol in hadden. De laatste twee jaar op het Hilfertsheem was onze groep heel hecht en gezellig. We zitten nog steeds allemaal samen in een appgroep. Daar horen we dan bijvoorbeeld wie er ergens afstudeert, wie er een nieuwe baan heeft en wie er een huis heeft gevonden. Aan het Hilfertheem heb ik ook een paar echt goede vrienden overgehouden. En meer zelfvertrouwen dus. Dat helpt me zeker bij het werk dat ik nu doe en wat ik wil bereiken.”